วิทยานิพนธ์ (อ.ม.)--จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2529

การวิจัยเรื่องนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อศึกษาวิเคราะห์และเปรียบเทียบดูลักษณะความคล้ายคลึงและความแตกต่างกันของประโยคคำถามแบบตอบรับ-ปฏิเสธ ในภาษากรุงเทพฯ และภาษาอุดรธานีทั้งในด้านรูปและความหมาย โดยใช้วิธีการของทฤษฎีไวยากรณ์ปริวรรคแปรรูปในการศึกษาเรื่องรูปและใช้การวิเคราะห์ความหมายย่อย ในการศึกษาเรื่องความหมาย ผลการศึกษา ในด้านรูปภาษากรุงเทพฯ และภาษาอุดรธานี มีโครงสร้างผิวและโครงสร้างลึกของประโยคคำถามแบบตอบรับ-ปฏิเสธ ใน 4 พวกใหญ่เหมือนกัน ต่างกันเพียงชนิดเดียว คือ คำถามที่มีส่วนท้าย หรือเปล่า ซึ่งปรากฏเฉพาะในภาษากรุงเทพฯมีน้อยกว่าในภาษาอุดรธานีโดยในภาษากรุงเทพฯมี 2 หน่วยได้แก่ไหม กับ หรือในขณะที่ภาษาอุดรธานีมี 4 หน่วยได้แก่ boo, boo, tii และ waa ซึ่งทำให้ส่วนท้ายคำถามชนิดอื่นมีจำนวนไม่เท่ากันตามไปด้วย ในด้านความหมายปรากฎว่ามีเกณฑ์ทางความหมาย 6 เกณฑ์ที่สามารถใช้จำแนกประเภทคำถามแบบตอบรับ-ปฏิเสธที่มีสวนท้ายคำถามชนิดต่างๆ ได้มีเกณฑ์ [+เป็นกลาง] เท่านั้นที่สามารถใช้จำแนกคำถามได้เฉพาะในภาษากรุงเทพฯและเกณฑ์ [+สนใจมาก] เท่านั้นที่สามารถใช้จำแนกคำถามได้เฉพาะในภาษาอุดรธานี